Sahara per Whike

Het startpunt is bij de Piramiden van Gizeh en zal verder gaan via de westelijke oasen van Bahariya- Zwarte Woestijn - Witte Woestijn - Farafra Oase - Dakhla Oase - Kharga Oase met als eindpunt Luxor. De reis gaat door een indrukwekkend landschap en de meeste nachten zal er geslapen worden in de woestijn. De reis wordt begeleid door een Egyptische gids die ook het kamp opzet en voor de maaltijden zorgt. De ontwerper van de Whike gaat ook mee voor eventuele ondersteuning mee. De reis is gepland op 16 februari aanstaande.

In deze periode zijn de windcondities optimaal en de temperaturen overdag niet te hoog. De groep zal uit maximaal 5 deelnemrs bestaan. De prijs is incl alle overnachtingen, eten, drinken en vervoer van Luxor naar Cairo. Deelnemers die geen Whike bezitten kunnen er een huren. Ook is er in combinatie met de reis een spaciale aanbieding voor aanschaf van een Whike. Je hoeft voor deze reis geen super atleet te zijn maar een goede basis conditie is wel nodig. Vooraf een Whike uitproberen is ook mogelijk.

Kijk voor informatie op de site van Sahara Travel of neem kontakt op via 038 4202869 of per mail info@saharatravel.nl

Reisverslag Saharareis met Whike

Van 22 oktober tot 1 november reed ik per Whike van Tiznit naar Dahkla in Marokko, over een afstand van 1100km in 8 fantastische fietsdagen

De Whike vraagt om wind en ruimte, en dat vind je, naast Nederland, op diverse plekken in de wereld. Een goede plek is de West Sahara. Na een politiek instabiele periode is het nu rustig en kan het gebied veilig bezocht worden. Het voorjaar is de beste tijd wat wind en temperatuur betreft om hier te Whiken. De rede om nu deze tocht te maken is dat ik een verkenning van het gebied wilde maken voor een tocht met meerdere Whikes in februari/maart.

Bike Dreams, een organisatie die zeer lange fietstochten organiseert, nodigde mij uit bij hen aan te haken op hun Parijs-Dakar tocht die zij in deze periode over een tijdsbestek van 10 weken maakten.

In 8 dagen legden we de afstand van ruim 1100 km af van Tiznit naar Dahkla. De eerste twee dagen van de tocht bevonden we ons nog op bergachtig terrein met in totaal 2100 meter klimmen waar na het landschap veranderde in steeds vlakkere en drogere woestijn. De tocht volgde een fraaie tweebaans kustweg,die in goede staat verkeerde. Slechts tweemaal moesten we 'off the road' om onze campsite te bereiken.

Bike dreams verzorgde de transport van bagage, zoals tent en slaapzak en drie goede maaltijden per dag. En, heel belangrijk, voldoende water. De lunchstop was meestal halverwege het dagtraject van gemiddeld 150 km. Er deden 20 deelnemers uit diverse landen mee waarvan 4 aan de wedstrijd deelnamen. Een wedstrijd over 7000 km!

Het dagritme was eenvoudig: in het donker opstaan, tenten afbreken, ontbijten en met de eerste zon op weg. Alles is er op gericht om de middagwarmte, die soms kon oplopen tot ruim 40 graden, zoveel mogelijk voor te zijn.

Deze tijd van het jaar is niet de beste tijd voor een betrouwbare wind. Jammer genoeg waren er inderdaad vaak momenten dat ik veel moest trappen. Als de wind kwam was dat meestal tegen het middaguur en dan was het puur genieten. Licht bijtrappend met een vaartje tussen de 40 en 50 km per uur is puur 'chillen', de eindeloze kilometers gaan dan ineens een stuk sneller. Het verkeer hield zeer goed rekening met deze vreemde weggebruiker. Er is naar het zuiden toe steeds minder verkeer. Slechts af en toe word je nog ingehaald door een vrachtwagen. Vaak kreeg ik enthousiaste reacties vanuit de cabine.

Ook de beloofde kamelen waren van de partij, eenmaal moest ik zelfs aardig in de remmen voor een overstekende groep. Wanneer mogelijk sliepen we op campings, maar vaak gewoon 'in the middle of nowhere'. Dat waren vaak de mooiste plekken vlak aan zee met een overweldigende sterrenhemel in de pikdonkere nacht. Water was op rantsoen en het toilet bevond zich op 200m in alle richtingen. Het bleek toch echt verstanding om op te passen voor slangen. Ik ondervond ook dat het beter was om eerst even je schoenen te checken voor ze aan te trekken. In de nacht was de temperatuur aangenaam, het koelde niet sterk af omdat we zo dicht aan de kust verbleven. De enorme ruimte en woeste leegte van de woestijn is indrukwekkend en mijn gevoel voor ruimte en afstanden veranderde gaandeweg.

De Whike heeft zich fantastisch gehouden, zelfs geen lekke band op het ruwe wegoppervlak. De overige deelnemers keken eerst vreemd op van deze fiets, de echte puristen waren zelfs wat afkeurend. Maar na een aantal dagen had iedereen er even op gezeten. De zure blikken van de, hard trappende, kopgroep die met ruim 10 km/h verschil door mij werden ingehaald op het moment dat het goed waaide brachten bij mij een forse glimlach op het gezicht.